Instructrice, amazone en sportmasseur...

Zoals zoveel jonge meisjes wilde ik vroeger maar één ding, paardrijles. Toen ik 9 jaar was mocht ik dan eindelijk gaan rijden en had ik ook nog het geluk een verzorgpony te treffen met een fantastische eigenaar. Dat rijden bleek nog niet zo simpel maar toen ik eenmaal bleef zitten volgde na het lessen op de vereniging als vanzelf de eerste wedstrijd. Op die manier rolde ik op een ongedwongen manier de wedstrijdsport in en werd ik alleen maar fanatieker. 
 

De jaren daarna had ik altijd wel wat te rijden, vaak via-via, vaak groen, sommige van mezelf maar de meesten voor verschillende eigenaren. In de loop der tijd bleek dat ik best handig was in het ‘rechtbreien’ van verreden paarden, werken met paarden die het lichamelijk lastig hadden en het weer aan de gang krijgen van paarden die het plezier in het werk kwijt waren. Ook het opleiden van jonge dieren vond en vind ik geweldig om te doen. Een goede basis meegeven en zorgen dat een paard gemotiveerd is en blijft om voor je te werken, zich fysiek en mentaal goed ontwikkeld…alle puzzelstukjes moeten op de juiste plek en zorgen dat alles klopt zowel erop als ernaast vind ik iedere keer opnieuw een geweldige uitdaging. 

Naast het rijden werd ik ook steeds meer gevraagd om les te geven. Vaak kwamen er combinaties op mijn pad die al een tijdje tegen problemen aanliepen en waar het plezier soms ver te zoeken was. Door hierbij altijd vooraan te beginnen en stap voor stap een correcte basis op te bouwen, zag ik deze ruiters en paarden steeds meer opbloeien en elkaar weer vinden. Super dankbaar werk dus en ik ben hier steeds meer plezier uit gaan halen. Het vinden van een passende opleiding bleek nog wel even een uitdaging omdat ik soms net wat anders tegen zaken aankijk dan in de traditionele instructeursopleidingen. In het Centered Riding heb ik een fijne basisopleiding gevonden die goed aansluit bij mijn visie dat de manier waarop je zit en inwerkt op je paard echt de basis van alles is. 

Bedrijfsmatig heb ik mij een aantal jaren met name op het trainen van paarden gefocust waar ik ongelofelijk veel plezier uithaalde en wat ik trouwens nog steeds met veel plezier doe. Ik heb mogen werken met hele leuke paarden en fijne eigenaren. Dit was echter in deze vorm bedrijfsmatig en qua tijd niet langer houdbaar en op dat punt aangekomen moest ik een aantal lastige keuzes gaan maken. Echter, nee zeggen tegen dingen betekent ook ruimte creëren voor iets nieuws en die kans heb ik met beide handen aangegrepen. Ik heb meer tijd gekregen om les te geven en ik ben begonnen aan de combinatie-opleiding tot sportmasseur, equine taping en equine myofascial release therapeut. Het is ontzettend waardevol om paarden te kunnen ondersteunen in hun ontwikkeling of te helpen bij het herstel en de opbouw na blessures met deze behandelingen. Ik ben ervan overtuigd dat ik met deze kennis, in combinatie met mijn lesgeven en trainingsadviezen, nog veel meer paarden en ruiters kan helpen in de toekomst en kan niet wachten om dit in de praktijk te gaan toepassen. 

De sportambities zijn echter zeker niet verdwenen en ik ben dan ook zelf nog veel aan het rijden. Ik heb een superfijn jong paard te rijden waar ik echt hoge verwachtingen van heb en hopelijk op termijn zelfs de overstap mee kan maken naar de subtop, wat echt wel een droom van mij is. De weg hiernaartoe kan je vooral volgen op mijn instagram waar ik mijn best doe meer te laten zien van hoe ik train, hoe ik tegen dingen aankijk en waar ik zoal tegenaan loop.